Al wekenlang hadden ze het erover; oorbellen. Ze vonden het ‘niet eerlijk’ dat Nomi wel oorbellen had, en Lenn en Elena niet. Ook Elena was behoorlijk overtuigend, ze probeerde zelfs om Nomi’s oorbellen uit haar oren te trekken omdat zij zelf oorbellen wilde. Ik probeerde haar duidelijk te maken dat dat wel pijn zou doen, maar dat kon haar niks schelen. Ook Lenn wist zeker dat hij oorbellen wilde. Toen Lenn aan Nomi vroeg hoe oud ze was toen ze oorbellen oorbellen kreeg en Nomi hem vertelde dat ze toen 2 jaar was, was Lenn’s reactie ‘Ohhh dat is niet eerlijk! Dan mag ik nu ook oorbellen!’, en daar had hij natuurlijk wel gelijk in. Een paar dagen later stapten we in de auto en reden we naar de juwelier om daar oorbelletjes te laten schieten.

Spannend!

Lenn wilde het niet helemaal toegeven, maar toen het echt zou gaan gebeuren, vond hij het toch wel spannend. ‘Nomi, doet het heel veel pijn? Denk je dat ik moet huilen? Blijft het daarna ook heel lang pijn doen?’. Lenn wilde alles weten. En Elena? Die riep alleen maar ‘Ikke oobeebee!’ (want ze kon nog geen ‘oorbel’ zeggen).

Oorbellen uitkiezen

Toen we bij de juwelier waren, mochten Lenn en Elena allebei oorbelletjes uitkiezen. Lenn koos meteen voor blauwe bloemetjes. Elena vond alles mooi, maar met een beetje hulp van Nomi ging ze uiteindelijk voor de roze bloemetjes.

Oorbellen schieten bij Elena

Toen de juwelier vroeg wie er eerst wilde, riep Elena ‘ikke!’. Ze mocht bij mij op schoot zitten en eerst werden er stipjes op haar oren gezet, om aan te geven waar de gaatjes zouden komen. Dat gefriemel aan haar oortjes vond ze maar niks en ze was er al snel klaar mee. Maar de oorbelletjes moesten natuurlijk nog in haar oren. Er werden twee gaatjes tegelijkertijd geschoten, dus ze was in één keer klaar. Na het schieten moest ze heel even huilen, maar toen ze in de spiegel keek, was ze helemaal blij. ‘Ikke zo mooi!’, riep ze.

Oorbellen schieten bij Lenn

Ik vroeg aan Lenn of hij ook op schoot wilde, maar dat wilde hij niet. ‘Ik kan wel zelf op de stoel zitten’. Aan zijn gezichtje was duidelijk te zien dat hij het spannend vond, maar hij bleef hartstikke stoer. Toen de oorbellen geschoten werden schrok hij even en het deed ook wel een beetje pijn, maar hij heeft geen traan gelaten. Ook Lenn was heel blij met het resultaat.

View this post on Instagram

A post shared by Malou – mamablogger (@madebymalou)

Vervolgens kregen Lenn en Elena allebei een diploma mee omdat ze zo stoer waren geweest. Ze waren meteen heel erg gelukkig met hun oorbelletjes en Elena zei telkens ‘Nena Lenn zo mooi!’.

Genezing

Inmiddels zijn we een aantal weken verder en qua genezing is het hartstikke goed gegaan. Elena’s oortjes raakten even een beetje geïrriteerd door de sterilon en daarom zijn we zoutoplossing gaan gebruiken bij haar. Lenn is na een week of 2 een oorbel verloren tijdens zwemles, maar gelukkig heb ik een voorraadje zweerknopjes in huis, dus ook dat was snel opgelost. Inmiddels zijn de oortjes helemaal genezen en Lenn en Elena zijn allebei nog steeds heel blij met hun oorbelletjes!