Toen we vorige week zondag de kinderen naar bed brachten, was er nog helemaal niks aan de hand. Vervolgens hielden Bart en ik een date night en maakten we pizza’s met de pizzarette. Rond half 11 ging ik naar boven om te douchen en ik was van plan om daarna naar bed te gaan. Toen ik gedoucht had en de badkamer uitkwam, hoorde ik Elena vreemde geluidjes maken. Ik dacht, misschien is ze aan het dromen. Ik besloot toch maar even te kijken, want het zat me niet helemaal lekker. Toen ik naast haar bed stond schrok ik behoorlijk, want Elena was hartstikke benauwd!
Benauwd
Ik haalde haar uit bed en ik ging met haar op ons bed zitten. Ik riep Bart en we besloten het eventjes aan te kijken. Toen ik Elena’s romper omhoog deed, zag ik dat ze behoorlijk veel moeite moest doen om adem te halen. Ook leek ze heel iets te neusvleugelen (oftewel, haar neusvleugels stonden ver open tijdens het ademen) wat een symptoom van benauwdheid is. Ik besloot toch maar even te bellen naar de huisartsenpost.
De huisartsenpost bellen
Ik legde uit wat er aan de hand was, en er werd me verteld dat een benauwd kind eigenlijk niet naar de huisartsenpost mag komen in verband met de coronamaatregelen. We moeten eerst maar even met haar in de badkamer gaan zitten met de douche aan, om te stomen. Na een kwartiertje stomen werd het totaal niet beter. Deze keer belde Bart en wederom kregen we te horen dat ze liever geen kinderen met symptomen die op het coronavirus lijken bij de huisartsenpost willen hebben, maar er waren ook geen andere opties. Uiteindelijk zei ze ‘als u het echt niet vertrouwt, moet u maar hier komen met haar’. Ik stond nog in mijn badjas en mijn haar was nat, dus Bart besloot met haar in de auto te stappen en naar de huisartsenpost te rijden.
Bij de huisartsenpost
Ik zat thuis op de bank te wachten totdat ik iets hoorde. Toen Bart en Elena bij de huisartsenpost waren, appte hij dat het iets beter leek te gaan. Al vrij snel mochten ze naar de huisarts en zij vond het verstandig dat ze waren gekomen, want Elena was wel heel erg benauwd. Volgens haar was het duidelijk dat Elena pseudokroep had, het kon eigenlijk niks anders zijn. Elena kreeg medicatie (dexamethason) en een pufje. Vervolgens mocht Elena gelukkig weer mee naar huis.
Uitzieken na pseudokroep
Na het bezoekje aan de huisartsenpost heeft Elena nog even bij ons op de bank gezeten en daarna hebben we haar in bed gelegd. Best eng, want ik was bang dat ze weer zo benauwd zou worden. Dat viel gelukkig mee, en de volgende ochtend leek het ietsje beter te gaan.
De dagen daarna bleef ze nog wel benauwd en kortademig, dus ik besloot haar niet naar de peuterspeelzaal te brengen. Daar was Elena het absoluut niet mee eens. Ze beweerde dat ze niet ziek was en wel naar ‘school’ wilde, maar dat vond ik geen goed plan. Ze was ook helemaal niet blij toen ik haar vertelde dat ze op woensdagochtend niet naar peuterzwemmen mocht, omdat ze nog steeds benauwd was.
Vanaf vrijdag ging het opeens een stuk beter. Ze was weer lekker zichzelf, ze was veel aan het kletsen en lekker aan het spelen. In het weekend vertelde ze aan iedereen dat ze met papa naar de dokter was geweest en dat papa heel hard ging rijden. Ze heeft er gelukkig geen vervelende herinneringen aan, want ze zegt dat de dokter heel lief en leuk was.
Heeft jouw kindje wel eens pseudokroep gehad?