Terwijl ik in de tuin zat, waren Nomi en Lenn in de speeltuin aan het spelen. Opeens hoorde ik Lenn roepen; ‘Sommige meisjes hebben ook een piemel!’. Laat ik maar eventjes gaan kijken, dacht ik.

‘Sommige meisjes hebben ook een piemel!’

Ik stelde me verdekt op, zodat ze niet zouden zien dat ik er was. Ik zag twee grotere jongens in de speeltuin en Lenn stond een discussie met ze te voeren. Handjes in de zij, een beetje een boze blik, je weet wel, zoals peuters dat doen. ‘Jij bent gewoon een baby!’, riep Lenn. ‘Haha nee jij bent veel kleiner dan ik, dus jij bent een baby!’. ‘Nee jij bent een baby en jij bent gewoon dom!’. En toen liep Lenn weer richting de tuin.

Het hele verhaal

‘Mama die jongens zeggen dat ik een jongen ben en dat ik een baby ben.’ Ik had het dus al gehoord, en ik wist ook dat hij de eerst was die begon over baby’s, maar goed. ‘Wat heb jij gezegd dan?’ ‘Dat ik een meisje ben en toen vroeg die grote jongen of ik dan een piemel had. En toen zei ik dat sommige meisjes een piemel hebben!’

Jongen of meisje?

Lenn zei eerst een hele tijd dat hij geen jongen is, en ook geen meisje, maar ‘gewoon Lenn’. Nu zegt hij regelmatig dat hij een meisje is. Hij vindt meisjes namelijk liever dan jongens, zegt hij. Of er meer achter zit weet ik niet, want hij is natuurlijk nog maar 3 jaar. Als hij echt een meisje wil zijn is dat prima. Ik heb Nomi en Lenn allebei wel eens uitgelegd dat een jongen een meisje kan worden en andersom, dus ze weten er wel wat over.

Ruzie in de speeltuin

Maar goed, Lenn was boos op die jongens, want ze hadden tegen hem gezegd dat hij geen jongen is. Nomi had al tegen die jongens gezegd dat iedereen dat zelf mag beslissen. Zij bleef nog wel aardig tegen ze, maar Lenn niet. Lenn kan er slecht tegen als mensen tegen hem zeggen dat hij een jongen is. Op de peuterspeelzaal was hij ook al eens boos toen hij bij de jongens moest gaan staan, hij vond het namelijk veel leuker bij de meisjes en ‘jongens zijn stom’, zegt hij.

Ik vertelde Lenn dat die jongens misschien niet weten dat meisjes ook een piemel kunnen hebben. ‘Ja want ze zijn gewoon domme baby’s’, zei hij. ‘Nou ja, misschien kun je het de volgende keer gewoon uitleggen aan kinderen’. Hij keek me bedenkelijk aan, en toen stemde hij er toch maar mee in. Verder legde ik hem uit dat hij niet hoeft te vertellen wat hij wel of niet in zijn onderbroek heeft, want dat is alleen van hem en daar hebben andere kinderen niks mee te maken.

Dus ik ben erg benieuwd hoe dat de volgende keer gaat!