Nomi houdt er niet zo van om naar bed te gaan. En dat probeert ze dan ook zo lang mogelijk uit te stellen. Inmiddels heeft ze een groot aantal trucjes bedacht om het naar bed gaan zo lang mogelijk uit te stellen, en ze wordt er steeds beter in…

Het begint beneden al

‘Kom Nomi, je gaat naar bed.’ ‘Nee ik ben nog niet moe.’ ‘Kom, het is bedtijd, je gaat nu gewoon naar bed.’ ‘Maar ik kan niet meer lopen. Ik ben een baby. Ik ga kruipen.’ Heel langzaam kruipt ze naar de trap en nog langzamer gaat ze de trap op.

Op de badkamer

‘Ik doe zelf mijn kleren uit mama. Jij mag mij niet helpen.’ Ook dit gaat weer tergend langzaam. Vervolgens is het tijd om tanden te poetsen. Ook dat wil ze graag zelf doen, maar daar help ik haar altijd even bij. Daarna zeg ik tegen Nomi dat we naar haar slaapkamer gaan. ‘Mama wat is dit?’ ‘Dat is mijn mascara.’ ‘Mag ik dat ook als ik groot ben?’ ‘Ja, als je heel groot bent.’ ‘Hoe groot dan?’ ‘Net zo groot als ik.’ ‘Wat is dit dan?’ Zo probeert ze nog even tijd te rekken op de badkamer.

Op de commode

Uiteindelijk heb ik haar op de commode zitten, waar ze ook weer druk is met van alles en nog wat. ‘Ik kies alvast even een knipje uit voor morgen. Voor als het weer licht is. Kijk deze wil ik dan in. Nee die. Oh nee deze! Nee ik wil morgen een vlechtje. Mag ik twee vlechtjes? En dan ook een knipje? Twee knipjes wil ik wel. Kijk hier staat Elsa op!’ Nomi is nogal een kletskous en al helemaal als ze naar bed moet. Omdat ‘iets uitkiezen voor morgen’ toch nooit werkt, kap ik het uiteindelijk maar af. De volgende dag heeft ze toch weer hele andere ideeën over wat ze met haar haar wil.

In haar kamer

Als ik haar pyjama aan heb gedaan, gaat ze op zoek naar de knuffels die bij haar in bed moet liggen. ‘Mijn Minnie (Mouse) is nog beneden. Ik haal die wel even.’ ‘Oké, maar wel snel hè?’ Even later is ze terug met haar knuffel. ‘Deze pop moet in het poppenbedje slapen.’ Ze stopt haar pop in bed en ik wil haar in bed tillen. ‘Ik moet nog plassen!’ Natuurlijk…

In bed

In bed lezen we een verhaaltje. Daarna is het tijd om te gaan slapen. ‘Ik vind jou heel lief mama. Ik wil nog jou nog een knuffel geven.’ Heel schattig natuurlijk, en daar zeg ik nooit nee tegen. ‘Nog een kusje?’ ‘Nog één knuffeltje mama!’ ‘Mama ik wil nog even iets vertellen.’ ‘Wat dan?’ ‘Weet ik niet’. ‘Dan ga ik naar beneden. Slaap lekker!’ ‘Nee wacht. Ik wil echt iets vertellen.’ ‘Vertel maar dan.’ ‘Ik vind jou heel lief!’

En daarna

Ik trek de deur achter me dicht en ik hoor ‘Mama!’ Ik wil een slokje water!’ Ze heeft een rietjesbeker met water naast haar bed staan, maar ze vertikt het om het zelf te pakken. Oké, een keertje terug dan. Ik geef haar een slokje water en ik vertel haar dat ze nu echt moet gaan slapen. ‘Maar dan mis ik jou toch?’ Heel lief, maar nu moet ze toch echt gaan slapen…

Zijn jullie kinderen ook zo goed in tijdrekken?