Bart en ik waren al een tijdje op zoek naar een koophuis toen we dit huis opeens op Funda zagen staan. We hebben de makelaar meteen gebeld en de volgende dag hadden we een bezichtiging. Het huis stond ons aan, we deden een bod en het duurde niet lang totdat we eruit waren met de vorige eigenaren. Maar.. Het duurde nog een paar maand voordat we de sleutel zouden krijgen. Een tweede kindje zat toen al wel in de planning en we wisten dat de kans aanwezig was dat ik zwanger zou gaan verhuizen.
Ik was bijna op de helft van de zwangerschap toen we de sleutel kregen. Ik begon al last te krijgen van bekkenpijn en daardoor kon ik niet zoveel. In het begin was ik nogal eigenwijs en deed ik veel te veel, waardoor die bekkenpijn alleen maar erger werd. Het leek me verstandig om wat rustiger aan te doen. Ik kon op dat moment sowieso weinig doen in het huis, omdat Bart daar aan het schilderen was met verf op terpentinebasis, en als je zwanger bent kan dat schadelijk zijn voor de baby.
Daarom besloot ik me op andere dingen te richten. Ik was bijvoorbeeld bezig met het inpakken van verhuisdozen en ik was bezig met het uitzoeken van vanalles en nog wat. Welke gordijnen ik wilde, welk behang er op de muren van de slaapkamers moest komen en wat voor vloer ik in de woonkamer wilde. Dat laatste was best lastig. En lag een prima houten vloer in, maar hij kraakte en ik vond hem ook niet zo mooi. In eerste instantie wilden we de houten vloer erin laten liggen, maar ik dacht dat ik daar spijt van zou krijgen. Maar goed, wat moest het dan wel worden? We neigden eerst naar pvc, er zijn tegenwoordig hele veelzijdige pvc vloeren te koop. Ze zijn hartstikke mooi, maar uiteindelijk zijn we toch voor een laminaatvloer gegaan.
Tijdens het verbouwen was ik dus veel in ons oude huis en aangezien ik natuurlijk ook voor Nomi moest zorgen, was dat helemaal niet erg. Tijdens haar slaapjes zocht ik op internet van alles op, en we zijn regelmatig samen naar bouwmarkten en woonwinkels geweest. Nomi vond het hartstikke leuk en op die manier kon ik me toch nog nuttig maken.
Uiteindelijk ging het dus prima, verbouwen en verhuizen tijdens mijn zwangerschap. Soms vond ik het best jammer dat ik weinig kon doen in het nieuwe huis, maar ik ben eigenlijk ook helemaal niet handig.
Bart kreeg veel hulp van familie en vrienden en daardoor heeft hij zich prima gered. En inmiddels is alles klaar en wonen we er al bijna een half jaar!
Wow respect hoor! Ik vind niet zwanger verhuizen al een hel haha
Als jullie je droomhuis net op dat moment tegenkomen is het niet anders. Vind het wel k ap Hoe jullie het allemaal hebben gedaan!
Liefs
Fijn dat het goed is gegaan. Soms lopen de dingen nu eenmaal op een bepaalde manier. Zwanger verhuizen is denk ik niet ideaal, maar als je een geweldig huis voorbij ziet komen pak je natuurlijk je kans.
Klinkt alsof je het echt super goed hebt verdeeld. Qua wat je kon en wilde, heel knap. Vaak doen mensen dan toch teveel
Zo hebben jullie het goed weten te verdelen. Lijkt mij heel pittig tijdens de zwangerschap verhuizen omdat je dan weet dat er nog zoveel moet gebeuren en je dat het liefst af wil hebben zodat je kan genieten.
Ik denk dat het toch niet evident is om zwanger te verhuizen.. Je kan inderdaad wel genoeg doen, ook al help je niet echt met schilderen, want het inpakken is toch ook veel werk. Ik zou daar echt tegenop zien, tegen het inpakken van de dozen, zelfs als niet-zwangere 😀
Ik ben al 2 x tijdens een zwangerschap verhuist. Wat een ellende maar aan de andere kant weer fijn. Mooi excuus om me alleen bezig te houden met de kleinere dingen.
Voor mij echt niet voor herhaling vatbaar. Ik was 6 maanden toen we de sleutel kregen en 7 toen we gingen verhuizen. Ik kon af en toe een doosje inpakken, maar ik mocht niet zwaar tillen of bukken. Ook was ik snel moe, omdat ik gewoon door bleef werken. Ik verhuis dus liever niet meer terwijl ik zwanger ben. Ik heb mij ook zo schuldig gevoeld.