De ene dag vindt Elena zichzelf een prinses omdat ze een schattig jurkje aan heeft, de volgende dag wil ze haar stoere dino trui aan en verbetert ze me als ik ‘grote meid’ tegen haar zeg, en reageert ze met ‘ikke niet meid, ikke jongen!’. En vervolgens zit ze heerlijk met haar Barbies te spelen. En dat is helemaal prima, want ze mag gewoon lekker zijn wie ze wil zijn. Vandaag vertel ik jullie er wat meer over.

Genderneutraal opvoeden

Jullie weten inmiddels wel dat ik mijn kinderen redelijk genderneutraal opvoed. Qua speelgoed heb ik dat altijd al gedaan, want ik vind dat kinderen lekker moeten kunnen spelen waarmee ze willen. Bij Nomi was het al vrij snel duidelijk dat ze gek was op roze, poppen, eenhoorns, et cetera. Dingen als speelgoedauto’s vond ze nooit interessant. Toen Lenn een jaar of 2 was, werd het duidelijk dat hij een hele brede smaak had qua speelgoed. Hij was gek op Nomi’s Elsa Barbie, maar hij vermaakte zich ook erg goed met zijn autogarage. Even later bleek dat hij ook qua kleding een brede smaak had en hij wilde graag een jurk aan. Zoals jullie wel weten vind ik dat prima, en Lenn loopt nu nog steeds regelmatig in meisjeskleding.

‘Ikke jongen’

Hier in huis maken we geen onderscheid tussen jongens en meisjes, ze zijn gewoon allemaal kinderen. Maar op andere plekken, zoals op de peuterspeelzaal, merkt Elena de verschillen tussen jongens en meisjes wel eens. Sinds een paar weken zegt Elena dat ze een jongen is. Ze wil bijvoorbeeld geen ‘lief meisje’ genoemd worden, dan zegt ze meteen ‘ikke jongen’. Op dit moment neem ik dat niet zo serieus, want ze is natuurlijk nog maar 2 jaar. Maar ik ga haar ook niet verbeteren.

Prinsessenjurken en dinotruien

De ene dag zegt Elena dat ze een prinses is en dat ze een jurk aan wil. En als ze dan vervolgens ziet dat ik haar dinotrui weer in de kast hang, wil ze die graag aan. Dat die trui van de jongensafdeling kom, kan niemand hier iets schelen. Qua kleding is Elena nu net zoals Lenn. De ene dag kiest ze een roze rokje, de volgende dag gaat ze voor een stoere trui die van Lenn is geweest. Ze draagt trouwens nog niet zo lang jongenskleding, dat is eigenlijk pas sinds ze zelf haar kleding uit wil kiezen. Daarvoor zag ze er eigenlijk altijd wel meisjesachtig uit. Hetzelfde geldt voor Lenn; voordat hij zelf wilde kiezen wat hij aan wilde, droeg hij altijd jongenskleding.

Zijn wie je wil zijn

Qua speelgoed, kleding, televisie, hobby’s et cetera maak ik geen onderscheid tussen jongens en meisjes. Daar kies ik bewust voor, zodat mijn kinderen zichzelf kunnen zijn en niet het gevoel hebben dat ze jongens- of meisjesdingen leuk moeten vinden. Ik wil ze niet een bepaald hokje induwen, ik wil dat ze zelf beslissen wie ze zijn. Als Elena graag wil dat ik haar een jongen noem, doe ik dat (ook al denk ik dat het een fase is). Lenn gaf laatst aan dat hij graag hij én zij genoemd wil worden, en jongen én meisje. Ook prima. Op mijn blog gebruik ik (nu nog) alleen hij, want als ik het door elkaar ga gebruiken, wordt het waarschijnlijk verwarrend.

Voeden jullie je kinderen enigszins genderneutraal op?