Lenn mocht een dagje met mijn schoonouders mee naar de dierentuin. Nadat we Nomi naar school hadden gebracht, werd hij opgehaald. Ik zei nog tegen Elena; ‘Dan hebben wij gezellig een paar uurtjes met zijn tweetjes’. Maar binnen een half uur was ze hartstikke moe en vervolgens sliep ze bijna 4 uur achter elkaar. Toen was het alweer tijd om Nomi op te halen!

Een baby en een kleuter in huis

‘Waar is Lenn’, was het eerste wat Nomi me vroeg. ‘Hai Nomi, hoe gaat het? Was het leuk op school?’ ‘Waar is Lenn?’. ‘Lenn is in de dierentuin met opa en oma.’ ‘Nog steeds?’ ‘Ja, nog steeds’. ‘Mag ik dan spelen?’ ‘Nee Nomi, daar hebben we gisteren afspraken over gemaakt.’ (De dag ervoor had ze nogal een grote mond en daarom mocht ze niet afspreken met een klasgenootje.) ‘Met wie moet ik dan spelen?’ ‘Met mij? We kunnen wel een spelletje doen?’

Haar eerste reactie was niet zo heel enthousiast, maar even later bedacht ze dat ze het ‘konijnenspelletje‘ wilde doen. Dat deden we, Nomi won, en toen wilde ze even met haar poppen spelen. Ik voedde Elena en ik bracht haar naar bed, want ze was alweer moe.

‘Mag ik naar de speeltuin?’

Ik dacht, nu heb ik lekker nog even 1 op 1 tijd met Nomi. Dat gebeurt niet zo heel vaak, dus dat leek me wel gezellig. Nomi dacht daar anders over. ‘Mag ik naar de speeltuin?’ ‘Heb je geen zin om nog een spelletje te doen?’ ‘Nah. Ik wil naar de speeltuin en als daar geen kindjes zijn, wil ik kijken of *naam klasgenootje* thuis is. Dan ga ik vragen of ze mee gaat naar de speeltuin.’ ‘Nou ja, oké.’

Tja, wat moet je dan zeggen. Ik kan haar ook niet gaan verplichten om een spelletje met mij te doen als ze daar geen zin in heeft. Dus weg was ze. Even later zie ik haar met haar klasgenootje in de speeltuin spelen. Wat wordt ze toch groot. Zelf naar de speeltuin, zelf naar het huis van een klasgenootje… Als er iets is, komt ze wel binnen. Gelukkig heb ik vanuit ons huis zicht op de speeltuin en kan ik haar in de gaten houden, maar eigenlijk weet ik wel dat dat wel goed gaat.

Help, wat als ze allemaal zo groot zijn?

Lenn wordt vaak omschreven als een kind waar je je handen vol aan hebt. Toen hij er een dagje niet was, merkte ik dat dat inderdaad wel zo is. Want ik had gewoon niks te doen. Elena sliep en kan zichzelf goed vermaken in de box. Nomi vermaakt zichzelf ook prima en is nu op een leeftijd dat ze liever buiten met vriendinnetjes speelt dan met mij. Wat natuurlijk helemaal prima is, maar wat was het opeens rustig!

Over 4 jaar zitten ze allemaal op de basisschool en wat zal ik dan een tijd over hebben. Zal ik me stierlijk gaan vervelen, of zullen dat juist hele productieve uren worden? Ik kan natuurlijk veel meer bloggen als ze allemaal op school zitten. Of helpen op school, dat wil ik dan ook zeker meer gaan doen. Of…

Nakomertje?

Kijk, ik ga voorlopig geen antwoord geven op de vraag of er nog een vierde kindje komt. Vorig jaar zette ik mezelf nogal voor schut door te zeggen dat er echt geen derde kindje zou komen. Vlak daarna veranderde ik van gedachten en een paar weken later was ik zwanger.

Momenteel moet ik er niet aan denken om weer zwanger te raken. Ik heb totaal geen rammelende eierstokken. Je kunt me de schattigste pasgeboren baby van de wereld laten zien, maar dan nog zal ik niet zeggen dat ik nu een vierde wil. Maar ik zal niet meer zeggen dat ik nooit meer zwanger zal raken.

Want toen ik alleen in de woonkamer zat, dacht ik wel eventjes ‘wat zal het saai zijn als ze allemaal straks zo groot zijn’. Maar om nou voor altijd baby’s te blijven maken is ook weer zowat. Ooit zei ik dat ik misschien wel een derde zou willen als Lenn op de basisschool zou zitten. Ik dacht dat ik misschien wel rammelende eierstokken zou krijgen als Nomi en Lenn allebei op de basisschool zouden zitten. Zoals jullie weten, liep dat even een beetje anders. Maar goed, misschien voel ik dat wel zo als Elena op de basisschool zit.

Of misschien ook niet

Maar misschien ook juist helemaal niet. Want het heeft natuurlijk ook zeker voordelen als al je kinderen op de basisschool zitten. Meer tijd om te bloggen, meer tijd voor mezelf, meer tijd om op de basisschool te kunnen helpen (dat is iets wat ik heel leuk vind om te doen, maar wat best lastig is met een baby en een peuter in huis). Boodschappen doen zonder kinderen mee te nemen, de vloer kunnen dweilen zonder dat er met vieze zandvoeten over de nog natte vloer gelopen wordt… Nou ja, je snapt mijn punt waarschijnlijk wel.

Hoe de toekomst eruit zal zien, weet natuurlijk niemand. Maar ik miste de drukte om me heen wel even toen Lenn niet thuis was. Dus ik houd mijn opties nog even open!