Laatst had ik al helemaal een vakantie uitgezocht. Nog net niet geboekt, maar ik wist precies wat ik wilde. Eerst een weekje naar een camping vlakbij Parijs en daarna een week naar Normandië. Een stuk minder lang rijden dan mijn eerste keuze (Spanje), maar wel lekker in het buitenland. Want (en dit klinkt misschien heel verwend) in het buitenland heb ik toch net wat meer een vakantiegevoel dan in Nederland. Maar toch gaat dit waarschijnlijk niet door…

Kamperen

Vorig jaar kochten we een caravan en dit jaar gaan we er voor het eerst mee op vakantie. Eerst zeiden we dat we het eerste jaar vakantie in Nederland wilden vieren om het uit te proberen. Eerst een keertje een paar dagen in de lente, en dan in de zomervakantie twee weken.

Later dacht ik, als we in de lente al in Nederland gekampeerd hebben, kunnen we in de zomer best naar het buitenland. ‘Spanjeeee!’ riep een stemmetje in mijn hoofd, maar daar was Bart het absoluut niet mee eens. En hij had ook wel gelijk, want wie gaat er nu met een baby van anderhalf zoveel uur in de auto zitten? Dus nou ja, dan maar iets dichterbij.

Ideale vakantie gevonden

Ik zocht naar campings waar we binnen een uurtje of 6 naartoe konden rijden. Ik vond een leuke camping in de buurt van Parijs, vanuit waar je met de trein vrij snel in Parijs kon zijn. Ideaal leek me dat. De camping was vrij klein en er was niet zo heel veel te doen, maar ja, Parijs… Die stad wil ik heel graag een keertje bezoeken en zo was dat goed te doen.

Ik keek verder naar campings met wat meer faciliteiten en ik wist dat Bart graag een keertje naar Normandië wilde. Daar vond ik een camping met een mooi zwembad, leuke speeltuinen, et cetera. Alles erop en eraan. Ik zag het al helemaal voor me; eerst een vakantie met uitstapjes naar Parijs en omgeving, en dan een weekje lekker relaxen op een andere camping.

Lang in de auto

Nomi en Lenn kunnen zich vrij goed vermaken in de auto en als ze moe zijn, vallen ze wel in slaap. Elena daarentegen niet. Als ze moe is en in de auto zit, krijst ze alles bij elkaar. En ze vertikt het dan om te gaan slapen. Zelfs als ze niet moe is begint ze in de auto wel eens te huilen. Ze heeft genoeg speelgoed in de auto, maar na een tijdje vindt ze het gewoon écht niet meer leuk. En dan is ze niet te genieten.

Nomi heeft ook zo’n fase gehad en die heeft een hele tijd geduurd, ze was bijna 2 toen ze het een beetje leuk ging vinden in de auto. En dat kan Elena natuurlijk ook zo zijn. Wil je dan 6 uur lang in de auto zitten met een baby die dat helemaal niks vindt? Nee, liever niet.

Toch maar in Nederland blijven

Omdat we nu nog niet kunnen inschatten hoe lang Elena’s ik-wil-niet-in-de-auto-zitten fase duurt, besluiten we het er maar niet op te gokken. En veel langer wachten met boeken is ook niet echt een optie. Laatst zagen we een leuke camping en daar waren alle mooie plekjes al weg. Ik wil graag op een veldje staan met een speeltuintje en een toiletgebouw in de buurt is ook wel handig. En inmiddels heb ik al meerdere campings gezien waarbij dat soort plekken al helemaal volgeboekt zijn…

Laatst heb ik een hele leuke camping gevonden. Een camping aan Zeeland, dichtbij het strand. Met veldjes met een speeltuintje erop, een leuk zwembad, een binnenbad en zelfs een kleine binnenspeeltuin. De reviews zijn erg positief en ik denk dat we dat binnenkort maar gaan boeken. En hopelijk is die afstand te doen met Elena, maar ik denk dat dat wel goed gaat komen!