‘Het gaat straks weer onweren.’ ‘Ah nee hè?’ Ik word daar echt niet blij van. En zeker niet als dat ’s avonds of ’s nachts is, als de kinderen in bed liggen. Want wat als de bliksem inslaat en er brand uitbreekt?

Blikseminslag

Járen geleden sloeg de bliksem in vlakbij het huis van mijn ouders, waar ik toen nog woonde. Het sloeg in op een boom, die in tweeën splitste. De hele grond trilde en ik schrok me dood! Dat was de eerste keer dat de bliksem zo dichtbij insloeg en ik herinner het me nog als de dag van gisteren!

Vroeger

Als het vroeger onweerde, deed ik mijn jas aan, een sjaal om en een muts op. Althans, dat wordt me altijd verteld. Ook al was het 30 graden, bij onweer hoorden mijn jas, muts en sjaal. Geen idee waarom, maar blijkbaar maakte onweer altijd wel indruk op me.

Als het onweerde wanneer ik in bed lag, ging ik altijd naar mijn ouders. Soms zaten we midden in de nacht met zijn allen beneden en we gingen pas weer naar bed als het was gestopt met onweren.

Nog steeds bang

Later was ik wat minder bang voor onweer. Ik vond het zelfs wel knus. Ik dacht, als de bliksem inslaat en er brand uitbreekt, rennen we gewoon ons huis uit. We hadden toen een huurhuisje zonder veel spullen met sentimentele waarde en we hadden nog geen kinderen. Dus ik dacht, al brandt ons hele huis af, dan komt het ook wel weer goed.

Nu ik kinderen heb

Na Nomi’s geboorte werd ik weer wat banger voor onweer. Ik stond zelfs een keer naast de deur van haar slaapkamer toen het hard onweerde en zij lag te slapen. Ik dacht, als er nu brand uitbreekt, pak ik haar zo snel mogelijk en gaan we naar buiten.

Nu we drie kinderen hebben, ben ik niet in mijn beste doen als het hard onweert. Ik hou buienradar nauwlettend in de gaten en tja, ik vind het gewoon helemaal niks. Als er iets gebeurt, moeten Lenn en Elena uit bed getild worden. Nomi slaapt op zolder en moet twee trappen af, en je gaat als ouder natuurlijk niet zitten wachten totdat ze zelf naar beneden komt.

Doemdenken?

De kans dat de bliksem inslaat en er brand uitbreekt is natuurlijk heel klein. En ik vind het pas eng worden als het echt dichtbij is. Het is ook niet zo dat ik doodsbang ben als het onweert, maar ik hou er gewoon echt niet van.

Overbrengen op de kinderen

Ik wil de kinderen niet bang maken voor onweer. Nomi is vrij snel bang, dus ik wil niet dat zij doorheeft dat ik het eng vind. Tot nu toe gaat dat prima, Nomi vindt onweer namelijk heel leuk en gezellig. Ook Lenn vindt het niet eng en hopelijk blijft dat zo!

En jullie, zijn jullie bang voor onweer?