De afgelopen maanden waren anders dan anders. Vooral toen de scholen dicht waren, vond ik het een bijzondere situatie. Ook voor de kinderen, en vooral voor Nomi, was het allemaal gek. Ze miste school, ze begon zich thuis te vervelen, maar vaak vond ze het ook wel heel leuk om lekker thuis te zijn. Zelf vond ik het allemaal erg dubbel en ik besloot er eens op terug te blikken.

Niet meer naar school

Het was wat; de dagen voordat er werd besloten om de scholen dicht te doen. Iedereen had er een mening over. Uiteindelijk werd er besloten dat de scholen dicht bleven en Nomi vond het wel leuk dat ze een paar weken vrij zou zijn.

Vol goede moed begon ik aan een dagrooster. Want ‘zomaar wat aanmodderen’ leek me niet verstandig. Ik nam me voor om de kinderen van alles te leren en iedere dag een vast rooster aan te houden. Binnen een week was er niks meer over van dat rooster. Het werkte voor geen meter en ik besloot het wat meer los te laten.

Wat te doen?

Wel had ik een lijstje gemaakt met dingen die we konden doen en dat pakte ik er regelmatig even bij. We knutselden regelmatig, we bakten dingen, we deden spelletjes, et cetera. Mijn blog stond op een laag pitje, want ik kwam er gewoon niet aan toe. Dat voelde best dubbel. Aan de ene kant wilde ik wel gewoon aan het werk blijven, maar aan de andere kant wilde ik ook kunnen genieten van de tijd met mijn kinderen.

Genieten

Want het was wel een unieke situatie. Althans, dat hoop ik, want ik hoop niet dat lockdowns nu iets normaals worden. Dus ik besloot mijn blogs en social media maar een beetje los te laten en ‘we zien wel’ werd mijn nieuwe motto. Als het mooi weer was, gingen we lekker naar buiten. Als de kinderen dan lekker aan het spelen waren, had ik wel eens tijd voor andere dingen. Als ze zich begonnen te vervelen, gingen wel lekker een eind wandelen. Andere dingen bleven dan liggen, maar daar maakte ik me niet zo druk over. Dat komt allemaal wel weer. Over een jaar of 3 ofzo, als de kinderen allemaal op de basisschool zitten 😉

Wat hebben we geleerd van deze periode?

Van tevoren was ik van plan om met Nomi en Lenn veel voor school te gaan doen. Ik dacht dat Lenn wel toe was aan groep 1 werkjes en voor Nomi had ik allemaal werkjes uitgeprint. Daarnaast had ze haar schoolwerk nog, maar dat was niet zo heel veel. Dat deden we eerst, en daarna wilde ik verder gaan met andere dingen. Dat hielden we een week of 2 vol. Met Nomi dan. Lenn was na anderhalve dag al klaar met de werkjes en wilde liever tekenen.

Dat was de eerste les van de lockdown; al dat plannen heeft geen zin. Althans, voor ons niet. En te veel willen doen is ook niet goed. Van de extra werkboekjes heeft Nomi een paar opdrachtjes gemaakt, want al snel merkte ik dat het niet het beste idee was. Het moest namelijk wel leuk blijven en ik wilde de kinderen niet te veel verplichten.

Ik liet het wat meer los en ik liet Nomi en Lenn wat meer zelf kiezen wat ze wilden doen. Nomi pakte zo nu en dan een leesboekje, maar verder werd er veel gespeeld. Wat ook een groot succes was, was om samen uitgebreid te lunchen en de kinderen zelf hun brood te laten smeren. Lenn kon dat aan het begin van de lockdown nog totaal niet, maar dat gaat nu steeds beter. Nomi is inmiddels een pro in het maken van een lekkere lunch. Ze weet heel goed wat lekker is en al het eten moet goed gekruid worden, want anders vind ze het niet lekker.

Ook dingen bakken was een groot succes en ook dat is best leerzaam. Verder gingen we regelmatig een stuk wandelen. We gingen bijvoorbeeld op berenjacht en dan telden we samen hoeveel beren we hadden gezien. Of we gingen kijken welke planten en dieren we allemaal zagen. Niet dat ik daar nou zoveel verstand van heb, maar Google helpt me daar erg goed bij, bijvoorbeeld wanneer Nomi me dingen vraagt als ‘welke vogel is dat?’. Inmiddels kent ze meer verschillende vogels dan ik haha!

Nomi vindt het heel leuk om Engels te leren en ook dat doen we op een speelse manier. Nomi wijst dan dingen aan, en ik vertel hoe het in het Engels heet. En ik moet zeggen dat daar best wel wat van is blijven hangen.

Herinneringen maken

Ik moet toegeven dat het echt niet altijd heel erg gezellig was hier in huis. De kinderen verveelden zich regelmatig, ze baalden ervan dat we niet even naar bijvoorbeeld de kinderboerderij konden gaan, ze misten school, et cetera. Maar over het algemeen kijk ik er positief op terug. We zijn heel veel samen geweest en dat was over het algemeen erg gezellig. Ook Elena heeft daar heel erg van genoten, zij zag Nomi en Lenn opeens veel meer en dat vond ze hartstikke leuk!

Het was een bijzondere periode en hopelijk was deze lockdown eenmalig. Ik ben heel erg benieuwd hoe Nomi en Lenn er over een paar jaar op terugkijken en wat ze er nog van weten. Hopelijk hebben we leuke herinneringen gemaakt en kijken zij er ook positief op terug.

Hoe heb jij deze tijd ervaren?