Het begon met een beetje keelpijn, maar na een positieve coronatest moesten we met zijn allen in quarantaine. Het was ons heel lang bespaard gebleven, maar uiteindelijk moesten wij er ook aan geloven: we hadden corona. Inmiddels zijn we allemaal weer uit quarantaine en ik besloot er een blogje over te schrijven.

Een beetje keelpijn

Maandagochtend werd ik wakker met een beetje keelpijn. Niks geks, want iedere verkoudheid slaat bij mij altijd meteen op mijn keel. ’s Ochtends kwam Nomi bij me om me te vertellen dat ze buikpijn had en ze wilde niet naar school. Lenn en Elena waren behoorlijk verkouden, en ik besloot ze allemaal maar thuis te houden.

Positieve testen

Dinsdag was ik zelf ook verkouden, en ik besloot maar een zelftestje te doen. Al snel zag ik twee streepjes verschijnen en ik was eigenlijk best wel verbaasd. ‘Jongens, jullie gaan voorlopig even niet naar school, want ik heb corona’, zei ik tegen de kinderen. Nomi rende weg en riep dat ik uit haar buurt moest blijven, want ze was bang om ook corona te krijgen. Ze had op het jeugdjournaal gehoord dat je daar heel erg ziek van kon worden, en daardoor was ze er nu toch een beetje bang voor.

Ik vertelde haar dat ze eerst zelf wel een testje mocht gaan doen, want de kans was best groot dat één van de kinderen mij had besmet. Ze durfde het eerst niet, maar ze wilde toch wel weten of ze ook corona had. Daarom deed ze het stokje zelf in haar neus. Vervolgens deed ik de rest van de test en Nomi bleef de hele tijd kijken, want ze was erg benieuwd of ze ook corona had. Ook bij haar test verschenen er heel snel twee streepjes en toen wist ze het zelf al. ‘Lenn! Ik heb ook corona!’, riep ze. Lenn vond het allemaal niet zo interessant, hij was druk tv aan het kijken.

Naar de teststraat

Ik besloot Bart meteen te bellen en hij deed ook een zelftest. Volgens hem was die negatief, maar ik zag toch echt een licht streepje. Eigenlijk had ik Lenn en Elena ook willen testen, maar ik had geen zelftesten meer in huis. Ik maakte een afspraak voor een coronatest en dezelfde avond reed ik naar de teststraat.

Vorig jaar heb ik me ook laten testen op corona, en ik vond de test vreselijk. Dus met lood in mijn schoenen ging ik naar de testlocatie, ik zag er behoorlijk tegenop. Gelukkig viel het deze keer ontzettend mee en het was zo klaar.

In Quarantaine

Terwijl we op de uitslag zaten te wachten, waren we al met zijn allen thuis. Rond 12 uur kreeg ik een mailtje; mijn testuitslag was bekend. En ja hoor, positief. Dat had ik natuurlijk al verwacht. Die middag liet Bart zich testen en ook hij bleek corona te hebben, ondanks dat hij dacht dat de zelftest negatief was.

Dingen regelen

School was al op de hoogte van de positieve zelftesten, en ik stuurde ze nog een mailtje om de uitslag van de GGD door te geven. Verder brachten we de mensen die we in de dagen daarvoor hadden gezien op de hoogte. In Nomi’s klas bleken al meer kinderen corona te hebben, dus het zou maar zo kunnen dat we het via haar hebben gekregen.

We hadden nog eten in huis voor die avond, maar verder niet meer. Ik wilde boodschappen bestellen, maar dat kon de volgende avond pas geleverd worden. Gelukkig hadden zowel mijn moeder als mijn schoonmoeder al aangeboden om boodschappen voor ons te doen, dus dat was snel geregeld.

Even later hoorden we dat Nomi’s hele klas in quarantaine moest. Heel vervelend voor de andere kinderen, maar voor ons kwam het eigenlijk wel goed uit dat er nu thuisonderwijs was. Nomi had drie keer per dag contact met haar juf en de rest van de klas via Teams, en ook voor vragen kon ze videobellen met haar juffen.

In quarantaine op je slaapkamer?

Het officiële advies is om geen contact te hebben met je huisgenoten als je corona hebt, en dat geldt ook voor gezinnen met kinderen. Belachelijk, als je het mij vraagt. Bart en ik hadden al eens besproken wat we zouden doen als een deel van ons gezin corona zou hebben, en we waren het erover eens dat niemand in zijn eentje op een slaapkamer zou gaan zitten. Uiteindelijk had dat ook niet gehoeven, want nadat mijn moeder nog twee zelftesten langsbracht, bleken we allemaal besmet te zijn.

Ziek?

Ik kreeg via social media al vaak de vraag hoe het met ons ging. Bart, Lenn en ik waren gewoon verkouden, we hadden er heel weinig last van. Het enige verschil met een gewone verkoudheid was voor mij dat ik niks rook en proefde. Bart kon ook niet ruiken en proeven, maar dat heeft hij wel vaker als hij verkouden is. Nomi had alleen buikpijn, maar dat was al snel weer over. Elena was de enige die er echt ziek van was. Ze klaagde over buikpijn, ze at bijna niks, ze spuugde regelmatig en ze was ontzettend moe. Ik vroeg me af of dat wel door het coronavirus kwam, maar dankzij Google las ik dat peuters wel vaker dat soort klachten hebben door corona.

Met zijn allen thuis

Het was wel even een uitdaging om alles thuis goed te laten verlopen. Elena was behoorlijk ziek, Nomi was een aantal uurtjes per dag druk met schoolwerk, Lenn verveelde zich… Vervolgens had Nomi geen zin meer om voor school bezig te gaan. Volgens haar was het niet eerlijk dat Lenn veel minder huiswerk had dan zij. Toen ik even tijd dacht te hebben om de was op te hangen, hoorde ik al snel ‘mama! Ikke keuken spuugt!’, en ja hoor, de keukenvloer lag vol met kots. Toen was ik wel even blij dat ik niks rook. Op dat moment was Elena verder niet meer zo heel ziek en ze wilde buiten spelen. Bart ging met haar mee naar buiten en ik kon de keuken gaan poetsen.

Weer beter

Een paar dagen later waren we allemaal weer helemaal beter, maar we moesten nog een paar dagen in quarantaine. De kinderen waren er toen we een beetje klaar mee. Vooral Nomi begon zich behoorlijk te vervelen. Zelf had ze daar wel een oplossing voor: ze wilde gaan spelen bij kinderen die ook corona hadden. Dat vond ik zelf niet zo’n heel goed plan, dus helaas voor haar moest ze toch nog even thuisblijven.

Gelukkig hadden we het vaak ook hartstikke gezellig in huis. We keken films, we deden spelletjes, de kinderen mochten wat vaker opblijven dan anders… Dat laatst had als gevolg dat Nomi om kwart voor 9 haar bed uitrolde en om 9 uur tijdens het videobellen met de klas nog aan haar ontbijt zat, maar ach. Dat was in de vorige lockdowns ook zo; binnen een paar dagen doen we alles een uur of 2 later.

Uit quarantaine!

Ik was wel erg blij toen onze quarantaine erop zat, maar het voelde wel even raar om overal weer naartoe te gaan. In de supermarkt kreeg ik een beetje het gevoel dat ik iets deed wat niet mocht, terwijl ik toch echt klachtenvrij was en dus uit quarantaine mocht. Toen ik de kinderen ophaalde van school en vertelde dat ik even naar de Action wilde, zei Nomi automatisch ‘maar we zitten toch in quarantaine?’. Ik keek haar aan en meteen lachte ze ‘oh nee, ik ben ook weer naar school geweest!’.

Hebben jullie corona gehad, of is het jullie nog bespaard gebleven?