Tijdens mijn zwangerschap van Nomi had ik vrij hoge verwachtingen van de kraamtijd. Het viel toen allemaal een beetje tegen, vooral doordat er door de kraamverzorgster nogal moeilijk gedaan werd over de voeding en Nomi’s gewicht. Nomi kwam volgens haar namelijk niet genoeg aan. Terwijl mijn gevoel zei dat het allemaal wel goed zat, werd het genieten toch minder. Ik nam me voor om met Lenn veel meer te gaan genieten van de kraamtijd, maar ook toen viel het tegen. Lenn had vreselijk veel last van krampjes en spuugde heel vaak. Later bleek dat door koemelkallergie en reflux te komen, maar dat wisten we in de kraamweek nog niet. Na twee tegenvallende kraamweken, besloot ik er nu maar niet te veel van te verwachten. Maar deze keer heb ik juist ontzettend genoten! Vandaag blik ik eventjes terug.
Geen verwachtingen van de kraamweek
Ik dacht, ‘als ik er niet te veel van verwacht, kan het ook niet tegenvallen’. En dat deed het ook absoluut niet, deze kraamweek was by far het fijnst van de drie!
De eerste dag was vrij zwaar
Ik was behoorlijk zenuwachtig voor de keizersnede. Mijn gevoel zei namelijk al dat er iets niet goed zou gaan, en ik kon niet wachten totdat het voorbij zou zijn. Mijn gevoel bleek te kloppen, Elena had namelijk veel vruchtwater in haar longen, waardoor ze moeite had met ademen. Uiteindelijk kwam het allemaal goed, maar het was op zijn zachts gezegd geen fijn begin van onze tijd met Elena.
Terwijl ik nog lag bij te komen van de keizersnede, was Bart onze ouders al aan het bellen. Een half uur daarna stonden ze in onze kamer. Wat mij betreft had het allemaal wel wat langer mogen duren, maar ik wilde vooral Nomi niet langer laten wachten. Ze vond het namelijk ontzettend spannend en ik wilde graag dat ze naar het ziekenhuis zouden komen, zodat de ergste spanning eraf zou zijn.
Laatst schreef ik al over de eerste ontmoeting tussen Nomi, Lenn en Elena. Een heel mooi moment, maar ook wel erg vermoeiend.
Pijn!
Natuurlijk heb je na de keizersnede pijn bij de wond, maar ’s avonds had ik meer pijn in mijn rug en nek dan aan de wond. En ik was te eigenwijs om de verpleegkundige om advies te vragen, dus ik was even niet echt aan het genieten. Uiteindelijk drukte Bart toch op het knopje en de verpleegkundige kwam eraan. Toen ik vertelde over de pijn, zei ze ‘Oh, maar dan ga je toch gewoon even uit bed?’ Wist ik veel dat dat al kon. Dus een aantal uren na de keizersnede zat ik op een stoel naast het bed en wat was dat fijn! De pijn werd snel minder, en vanaf dat moment ging alles snel beter.
Dag 2; naar huis
Ik mocht 24 uur na de keizersnede al naar huis. Dat was snel en heftig, maar ik was vooral heel erg blij dat we met zijn vijven bij elkaar waren. De dag ging erg snel voorbij, mede doordat ik om 6 uur ’s avonds al in bed lag. Ik was kapot!
En daarna; genieten
De volgende ochtend voelde ik me al veel beter. Toen kon het genieten echt beginnen. Elena deed het super goed, we hadden een fijne kraamverzorgster en Nomi en Lenn waren gelukkig totaal niet jaloers.
Voor de kraamverzorgster was ik waarschijnlijk helemaal geen leuke kraamvrouw. Ik deed mijn eigen ding en ik had nauwelijks hulp nodig bij de verzorging van Elena (want tja, derde kindje). Nomi had het wel erg gezellig met haar, maar zij ging na een paar dagen weer gewoon naar school. Daarom hebben we uiteindelijk minder uren kraamzorg gehad, de kraamverzorgster had gewoon niks te doen!
Egoïstisch zijn
Ik besloot lekker egoïstisch te zijn en te doen wat ik zelf wilde. Wilde er iemand op bezoek komen op een tijdstip wat mij niet goed uitkwam? Dan zei ik gewoon ‘nee’. Wilde ik even rust? Dan ging ik op bed liggen. Was ik het kraambezoek zat? Dan ging ik naar boven om te voeden, ook als Elena eigenlijk nog geen honger had. En toen het in het begin nog niet goed voelde om Elena telkens aan anderen te geven, deed ik dat ook gewoon niet.
En wat was dat heerlijk! Toen Nomi net geboren was, hield ik veel te veel rekening met anderen. Dat maakte het genieten toen een stuk moeilijker. Nu was ik misschien egoïstisch, maar daardoor heb ik wel een hele fijne kraamweek gehad!
Makkelijke baby
En het was natuurlijk ook heel erg fijn dat Elena een makkelijke baby was. Ze was lekker tevreden en huilde weinig. Dat maakte het genieten een stuk makkelijker. Elena lag vaak lekker bij me en sliep het liefst bovenop me. Nomi en Lenn vonden het geen enkel probleem, die kwamen vaak gewoon lekker bij ons zitten ze waren totaal niet jaloers.
Ik heb dus een kraamweek gehad zoals ik hem iedereen gun! Het was heerlijk en ik kijk er heel erg positief op terug.
Hoe heb jij je kraamweek ervaren?
De kraamweek van mijn tweede was ook een stuk fijner dan bij de eerste. Bij de eerste heb je het gevoel dat iedereen langs mag en moet komen en bij de tweede denk je al een stuk meer aan jezelf. Zal bij een derde al helemaal zo zijn. Persoonlijk vind ik de kraamweek niet eens zo`n leuke periode. Je hebt nog last van de bevalling, bent alleen maar moe, voelt je uitgezakt en iedereen die je appt en langs wil komen en iets van je moet. De weken erna vind ik veel relaxter.
Mijn eerste kraamweek vond ik heel leuk, ik vond het bijkomen van de zware bevalling wel pittig maar genoot meteen zo erg van mijn zoon. De tweede keer was een stuk minder leuk vanwege reflux en een huilbaby. Een derde keer komt er niet meer ;). Wat fijn dat jij dit keer zo genoot!
Wat interessant om te lezen over de kraamweek! Ik wil ook nog over die van ons schrijven. Ik vond het wel heftig maar bijzonder. Milan deed het super en wij hadden een leuke kraamverzorgster, daar zag ik eerst wel tegen op maar viel me 100% mee!
Mijn kraamweek bij Demi was ook prima. Nou heb ik natuurlijk nog geen vergelijking met eerdere kraamweken, maar zoals het was vond ik het prima. Wij hadden niet zo heel veel kraamvisite en ik heb de eerste week er voor gekozen om Demi lekker bij mij of Kevin te laten liggen en haar niet van hand naar hand te laten gaan tijdens de kraamvisite. De kraamzorg gaf ook steeds aan bij het bezoek dat dat beter was voor zo’n kleintje de eerste week, dus niemand die daar moeilijk over deed, hahaha.